Stimuleren om te simuleren

Bij visualiseren draait het dus precies om dat beeldende aspect. Als je De Dikke van Dale erop naslaat zul je: ‘Zichtbaar of als beeld voorstelbaar maken’, vinden. Voor mij speelt visualiseren zich daarom met met name, of zelfs alleen maar, af in de context van de realiteit. Een voorstelling maken van de situatie as is.

Op het moment dat je een gefingeerde of toekomstige situatie visualiseert, is er sprake van een verandering aan de realiteit en daarmee dus ook sprake van simulatie. Bij simuleren is de nuance dus ingegeven door de toevoeging van een niet bestaande of gefingeerde component. De woordenboekbetekenis rept dan ook enerzijds over ‘voorwenden, doen alsof’ en anderzijds over ‘nabootsen van gebeurtenissen’. Dat is een heel belangrijk verschil met visualiseren, waarbij opgemerkt dat geen enkele simulatie getoond kan worden zonder visualisatie.

Is er nog steeds sprake van visualisatie, op het moment dat je visuele manipulatie toepast? In mijn beleving niet, of beter gezegd: niet meer. Zeker wanneer je de originele data contextueel duidt door bewerking dan wel toevoeging van andersoortige data, is er geen sprake meer van een absolute werkelijkheid zoals die in realiteit door de enkelvoudige data gevangen werd. Belangrijk onderscheid hierbij is, dat het stapelen of toevoegen van andere datalagen bovenop de originele dataset feitelijk nog steeds geen simulatie is zonder dat je de intentie hebt om te doen alsof. Maar dat doe je dus wel, als je meerdere datalagen bovenop elkaar stapelt.

Voor het uitwerken van overstromingsscenario’s is een aantal methodes toepasbaar. Zo kun je op basis van echte overstromingen visualiseren wat de impact is met behulp van ingewonnen data tijdens zo’n situatie. Dat is heel realistisch, immers werkelijk gebeurd. Wat hierbij een beperking is, is dat gewijzigde omstandigheden bij een volgend voorval niet tot uiting kunnen worden gebracht. Bijvoorbeeld meer of minder neerslag, aanpassingen aan het hemelwaterafvoersysteem, uitbreiding van overstromingsgebieden, verhoging van keringen of maatregelen anderszins blijven buiten beeld. Als beleidsmaker wil je juist kunnen spelen met de verschillende instrumenten die je tot je beschikking hebt, om zo de meest optimale mix te bepalen en te beslissen welke activiteiten gepland moeten worden om risicogebieden een veiligere toekomst te bieden. Simuleren is dus het devies.

Bij een schaduwanalyse laat je zien hoe de zonnestand op een bepaalde dag en tijd zijn weerslag heeft op een bepaalde scene uit de werkelijkheid. Je visualiseert dan eigenlijk de impact van schaduw op de omgeving, door de stand van de zon in die omgeving te simuleren. Alles bij elkaar, gaat het hier dus feitelijk toch ook om een simulatie.

In de basis is Cyclomedia’s viewer (genaamd: Street Smart) er op toegerust om in elk geval alle ingewonnen data te visualiseren. Of het nu gaat om Cyclorama’s, puntenwolken, luchtfoto’s of 3DNL: elk type data is nauwkeurig gepositioneerd en kan met een paar klikken van de muis op het scherm getoverd worden. Visualisatie van deze data ondersteunt al een hele reeks aan gebruikstoepassingen. Nog meer gebruikstoepassingen worden bediend door de functies die in Street Smart ingebouwd zijn om te kunnen simuleren: denk hierbij aan de ‘hoogteweergave’ in 3D Cyclorama’s of de voornoemde schaduwanalyse in 3DNL.

We zijn best trots op wat we nu al aan onze klanten kunnen bieden aan simulatiemogelijkheden, toch houdt het wat ons betreft hier niet op en werken we hard aan meer simulatiefunctionaliteit. Daarbij is er met name focus op 3DNL in Street Smart. Zo komt binnenkort de mogelijkheid beschikbaar om in 3DNL zelf externe 3D modellen te uploaden, niet alleen om toekomstige scenario’s te visualiseren maar ook om de impact hiervan te simuleren. Daarmee stimuleren we onze klanten om nog meer te simuleren.